۱. انتقال قدرت و تطبیق
درایو نهایی در انتهای سیستم درایو حرکتی قرار دارد. نقش اصلی آن تبدیل خروجی پرسرعت و گشتاور پایین موتور حرکتی هیدرولیک به خروجی کم سرعت و گشتاور بالا از طریق یک مکانیزم کاهش دنده سیاره‌ای چند مرحله‌ای داخلی و انتقال مستقیم آن به چرخ‌دنده یا توپی چرخ محرک است.
ورودی: موتور هیدرولیک (معمولاً ۱۵۰۰ تا ۳۰۰۰ دور در دقیقه)
خروجی: چرخ‌دنده محرک (معمولاً 0 تا 5 کیلومتر در ساعت)
عملکرد: سرعت و گشتاور را برای عملکرد بهینه در حرکت هماهنگ می‌کند.
۲. تقویت گشتاور و افزایش کشش
با ارائه نسبت کاهش دنده بزرگ (معمولاً 20:1-40:1)، درایو نهایی گشتاور موتور هیدرولیک را چندین برابر می‌کند و تضمین می‌کند که دستگاه نیروی کششی و توانایی بالا رفتن کافی را دارد.
برای کار در شرایط با مقاومت بالا مانند خاکبرداری، شیب‌ها و زمین‌های نرم ضروری است.
۳. تحمل بار و جذب ضربه
تجهیزات ساختمانی اغلب با بارهای ضربه‌ای و شوک‌های گشتاور مواجه می‌شوند (مثلاً برخورد سطل بیل مکانیکی با سنگ، برخورد تیغه بولدوزر با مانع). این بارها مستقیماً توسط محرک نهایی جذب می‌شوند.
یاتاقان‌ها و چرخ‌دنده‌های داخلی از فولاد آلیاژی با استحکام بالا ساخته شده‌اند و برای مقاومت در برابر ضربه و دوام در برابر سایش، تحت عملیات کربوریزاسیون و کوئنچ قرار گرفته‌اند.
این محفظه معمولاً از فولاد ریخته‌گری با چقرمگی بالا ساخته می‌شود تا در برابر شوک‌های خارجی و بارهای محوری/شعاعی مقاومت کند.
۴. آب‌بندی و روانکاری
درایو نهایی در محیط‌های سخت با گل، آب و مواد ساینده کار می‌کند و نیاز به قابلیت آب‌بندی بالایی دارد.
معمولاً از آب‌بندهای سطحی شناور (آب‌بندهای سطحی مکانیکی) یا آب‌بندهای روغن دو لبه برای جلوگیری از نشت روغن و ورود آلودگی استفاده می‌شود.
چرخ‌دنده‌های داخلی با روغن دنده (روغن‌کاری حمام روغن) روانکاری می‌شوند تا دمای کار مناسب و طول عمر بیشتر قطعات تضمین شود.
۵. یکپارچگی ساختاری و قابلیت نگهداری
درایوهای نهایی مدرن اغلب با موتور هیدرولیکی در یک مجموعه کاهش حرکت ادغام می‌شوند تا چیدمان و نگهداری دستگاه آسان‌تر شود.
طراحی ماژولار امکان تعویض سریع را فراهم می‌کند.
ساختار داخلی معمول شامل موارد زیر است: موتور هیدرولیک → واحد ترمز (ترمز مرطوب چند دیسکی) → کاهنده دنده سیاره‌ای → اتصال فلنج چرخ‌دنده.
زمان ارسال: ۱۲ آگوست ۲۰۲۵
